Trener o Janowiczu: jest bystry, nie zadaje głupich pytań

– Jerzy Janowicz nie należy do potulnych i spokojnych zawodników. Lubi pan pracę z takimi tenisistami?
Guenter Bresnik: – Bycie jego trenerem to wyzwanie, ale nie nazwałbym go złym chłopcem. Jest trudny, ale... dobrzy zawodnicy przeważnie tacy są i mi to nie przeszkadza. To, co najbardziej lubię u Jerzego to jego dobra gra, świetny serwis, naprawdę niezły sposób poruszania się po korcie mimo swoich warunków fizycznych. Byłem pod wrażeniem, jak ćwiczył w grudniu na obozie przygotowawczym przed sezonem na Teneryfie. Pracował równie ciężko jak reszta chłopaków. Dawał z siebie bardzo dużo. Wiem, że jego reputacja nie jest tak dobra jak praca, którą wówczas wykonał.

– Powiedział pan, że jest trudny. Na czym to polega?
– Wypytuje o wszystko. Jest pod tym względem wymagający. To naprawdę bystry gość i nie zadaje głupich pytań. Niektórzy jednak nie są przygotowani, by na nie odpowiadać. Dla mnie nie stanowi to kłopotu. Wyjaśniam mu, o co mi chodzi, on to rozumie i sprawa załatwiona. Ale prawda jest taka, że nigdy nie zaakceptuje czegoś bez wyjaśnienia.

– To była rozmowa czy raczej sprzeczka?
– Nie wdaję się w sprzeczki. Mówię zawsze: jeśli ktoś ma zastrzeżenia czy wątpliwości, to ok, ale jeśli pytasz kogoś o radę, a nawet płacisz za jej otrzymanie, a potem go nie słuchasz, to chyba to nie jest to, czego potrzebujesz. Jerzy pytał o wskazówkę, dostawał i akceptował.

– Jakiego rodzaju pytania zadawał?
– Gdy ćwiczyliśmy, to pytał: "Dlaczego to robimy, dlaczego taka, a nie inna praca stóp, dlaczego taki ruch". Po pewnym czasie to ustało, pewnie dostał dobre uzasadnienie. Dla mnie ważne było tylko, by omawiać to po treningu, a nie w trakcie, bo nie lubię przerywać zajęć na rozmowy.

– Nie brakuje opinii, że Janowicz nie jest wystarczająco skupiony na tenisie, a zbyt dużo czas poświęca na gry komputerowe...
– Nie mogę narzekać. Słyszałem o tym wielokrotnie, ale za każdy razem, gdy wspólnie pracowaliśmy, to był bardzo skupiony. Zawsze pytał, kiedy będzie kolejny trening i przychodził 15-20 minut przed zajęciami. Zawsze jednak mówię, że w moim przypadku to jest proste, bo jestem już starszym trenerem i ludzie mnie szanują.

– Nieraz zdarza mu się rzucać rakietą o kort i wdawać w dyskusje z sędziami czy... kibicami. Ma też konflikt z niektórymi dziennikarzami.
– Nie zajmuję się tym, co się dzieje poza kortem. Powtarzam zawsze, że lubię zawodników, którzy nie są zbyt introwertyczni. Jerzy jest bardzo ekspresyjny. Jest w nim wiele emocji i ludzie chcą to zobaczyć. Oczywiście nie chodzi o negatywne sprawy. Tacy gracze przyciągają jednak kibiców do tenisa i dzięki nim nieraz może być naprawdę zabawnie.

– Nad czym szczególnie powinien popracować w najbliższych tygodniach?
– Jerzy przypomniał w Londynie, że stać go na wspaniałą grę. Bardzo dobrze spisał się w pierwszej rundzie z Denisem Shapovalovem, popisowo zagrał w drugiej z Francuzem Lucasem Pouille. Uważam, że pokazał tam, że gra na poziomie czołowej "50" rankingu, a potencjał ma jeszcze większy. Oczywiście, wciąż może popracować jeszcze nieco nad prędkością serwisu w niektórych momentach, poruszaniem się i dojściem do siatki oraz wyborem zagrań.

– Janowicz zapowiedział, że przeprowadzi się do Wiednia. Uważa pan, że częstsze treningi z Dominikiem Thiemem pomogą mu wrócić do Top100?
– Nawet po przeprowadzce nie byłoby pewne, że będzie trenował niemal codziennie z Dominikiem. Jeśli Jerzy wróci do "100" czy nawet "70" światowej listy, to wtedy będzie miał zbliżony kalendarz do Thiema i będzie spędzał z nim więcej czasu. Będzie dobrze, jeśli spędzi z nim kilka tygodni na koniec roku i podczas przygotowań do następnego sezonu.